Een Human Design Reflector Design?
En dan?
Veerkracht
Wat ik zelf een van de meest waardevolle ervaringen uit mijn HD-proces vind is het life ontmoeten van andere Reflectors en hun aura te voelen en ervaren. Het met ze te hebben over hoe je het leven ervaart, wat het met je doet, al die toestanden om je heen…
Door de jaren heen werden mij extreme verhalen verteld. Wat mij opluchtte: eindelijk kon ik op een koetjes en kalfjes-wijze over mijn eigen bizarre toestanden babbelen. Er flauwe grapjes over maken en er een potje om lachen, soms tot tranen en buikpijn aan toe. Ook al zijn de situaties soms allesbehalve lachwekkend. Laten we zeggen dat het soms wat moeite kost om verrast te worden. Dat is een aspect van die veerkracht in ons, ‘resilience’ wordt als sleutelwoord door Ra in het Engels genoemd.
Varen op de Levensstroom
Wanneer ik mezelf bekijk door de ogen van anderen, dan ontwaren zich de contouren van een stripfiguur. En kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat ik voor veel mensen onnavolgbaar zal zijn. Situaties veranderen continue en ik verander – deels – mee. Terwijl ik drijf op de rivier van levensenergie – die stroomt uit de wezens om mij heen – kom ik regelmatig in verrassende situaties terecht.
“Hoe ben je hier nu weer in verzeild geraakt?”
“Nou ja, kijk, de stroming en de wind kregen vat op mijn bootje. Ja… en toen was ik opeens… hier?”
Niet zelden strandde ik op een oever waar ik tussen de aangespoelde brokstukken vandaan, tegen de kracht van de stroom, weer een weg terug naar de levensrivier moet banen. Met andere woorden, dat is een vraag die ik niet zelden ook aan mijzelf stel. En zelfs terwijl ik het schrijf, voel ik de verbijstering uitgedrukt in mijn eigen gezicht.
Waar het lastiger wordt is als mensen oplossingen voor me gaan bedenken. Niet dat veel oplossingen geen goede oplossingen zouden zijn, voor mensen die hun eigen levensenergie maken en zegmaar een surfbord waar de golven levenswater gewoon uit voortklotsen, en zoef… daar gaat er weer een…
Maar ik lig hier met mijn bootje in het riet, het opspattend water heeft eendenkroost in mijn haar achtergelaten. En ja? Ja! Is dit de voorbijganger die de juiste stroom toevoegt om mij en mijn kluitje uit het riet los te bewegen?